آسـمـان بقیـع

???مجنون الحسین(علیه السلام)

لحظات آخر بود،که توی حرم امام حسین(ع) بودیم. دل کندن سخت بود، باور نمیکردم به این زودی‌گذشت. بین تمام خواسته‌هایم که از امام حسین خواستم، سال دیگر زائرش باشیم. باخودم میگفتم سال دیگر کوله‌ایی سبک‌تر انتخاب میکنم، لباس‌های‌ راحت‌تری‌ ر اباخودم‌ می‌برم. تصمیم گرفتم برای دختر‌بچه‌های که خدمت میکردن هدیه‌ایی ببرم. بافکرو خیال دوباره‌ی حرم زندگی میکردم. ولی باآمدن کرونا ترس ونگرانی مهمان دلم شد .این روزها دلهره دارم، امسال اربعین کربلا می‌رویم‌ یانه…؟ حتی تصورش‌هم خیلی سخت‌است، پیاده روی اربعین برگزار نشود. بدون سیدالشهدا نفس کشیدن هم سخت‌است. چه‌برسد، به دوری‌از محرم‌، روضه وحرم… گفته‌بودم بدون روضه‌و حسین‌(ع) می‌میرم. الان من، با مرده‌ایی‌ هیچ فرقی ندارد. گلویی که این روزها بغض مهمانش شده‌است. وچشمانی که دیگر توان مخفی‌کاری ندارند.گوشی که دیگر ازخبرهای ناگوار خسته‌شده است. یک عمری‌ست که گره‌های کور زندگی‌ِ‌مان را اهل بیت بازکرده‌اند. برای بازکردن این گره‌ی کورهم‌‌، چشم امیدها به دست اهل بیت است.

پ.ن:

امام صادق علیه السلام : در طین قبر امام حسین علیه السلام شفایی است برای هر دردی و این طین بزرگترین داروست.

(من لا یحضره الفقیه/ج2/ص599)
“دلخوشی‌ها کم نیست". بالطف امام حسین(ع)کرونا تمام میشود. دوباره‌ به خوشی‌های بزرگی که کوچیک می‌پنداشتیم، برمیگردیم. فضاسازی مکان‌ها قبل محرم،آماده‌کردن لباس سیاه‌ها، نذری‌هایی که بدون هیچ ترسی از دست اطرافیان میگرفتیم…

✍به قلم؛ #ع_احمدیان

آدرس این مطلب در وبلاگ ما؛

https://kazive.kowsarblog.ir/مجنون-الحسین

?? @kazive ??